Górnicze nakrycia głowy

W XIX wieku górnicy pracowali w ubraniach będących kontynuacją wcześniejszych ubiorów. Strój wykorzystywany do pracy był najczęściej elementem prywatnej garderoby górnika. Wyjątek stanowiły wybrane grupy robotnicze, dla których zakupywano dwuczęściowe, drelichowe ubrania. Jednak nakrycia głowy w dalszym ciągu miały charakter podstawowy. Kaptury zostały zastąpione przez kapelusze. W XIX wieku za nakrycia głowy służyły kapelusze, początkowo były bez ronda, pogrubione u szczytu kilkoma warstwami filcu, który był materiałem sztywnym i zapewniał pewną formę ochrony. Niestety nie zachowało się ich zbyt dużo. Natomiast problem górniczej odzieży ochronnej, która realnie chroniłaby górników w trakcie pracy, został rozwiązany dopiero w XX wieku. Hełmy skórzane używane były już na terenie Niemiec od końca XIX wieku. W Wieliczce zostały wprowadzone podczas okupacji niemieckiej i były używane do lat 70. XX wieku. Ich następcami od 2. poł. lat 70. XX wieku były kaski plastikowe. Początkowo wytwarzano je z bakelitu, pierwszego syntetycznego tworzywa sztucznego, wynalezionego na początku XX wieku.