Pod koniec XIX w. liczba polskich emigrantów w Chicago wzrosła tak znacznie, że zaczęli się oni osiedlać w kierunku północnego-zachodnim od najstarszej dzielnicy – tzw. polskiego trójkąta. W listopadzie 1894 r. powołana została w tym rejonie rzymskokatolicka parafia św. Jacka.
Kamień węgielny pod budowę nowej świątyni wmurowano 21 października 1917 r., a konsekracji kościoła dokonano w 1921 r. Projektantami budowli byli Henry W. Worthmann i John G. Steinbach, prowadzący firmę architektoniczną w Chicago. Kościół zbudowany w stylu łączącym elementy architektury klasycznej i gotyckiej, otrzymał oryginalną, trójwieżową fasadę, niespotykaną zarówno w budownictwie Stanów Zjednoczonych, jak i tradycyjnej architekturze Europy. Decyduje ona o charakterystycznej, łatwo rozpoznawalnej i górującej nad okolicą Northwest Side sylwecie budowli.