Budowę ukończono w 1898 r. według projektu architekta Adolphusa Druidinga. Powstał gmach o imponujących rozmiarach: długości 230 stóp, szerokości 107 stóp. Wewnątrz świątyni zapewniono wiernym blisko tysiąc miejsc siedzących. Zadbano też o zabezpieczenie pomieszczeń na plebanię oraz szkołę (budynki wzniesiono w 1903 r.), a w 1917 r. oddano do użytku dom zakonny. Parafia rozwijała się dynamicznie. W okresie największego rozkwitu, w 1918 r., liczyła 23 tysiące wiernych, a do szkoły, zatrudniającej 47 nauczycielek, uczęszczało wówczas 2300 uczniów.