Stacja kolejowa w Bieniakoniach, Białoruś

Z małej stacji kolejowej w miasteczku Bieniakonie na dzisiejszej Białorusi, niedaleko granicy z Litwą, w dwudziestoleciu międzywojennym można było dojechać pociągiem do Wilna lub Lidy. Budynek dworca kolejowego, którego architektura wzorowana jest na charakterystycznej bryle polskiego dworku szlacheckiego z dwuspadowym dachem, powstał w czasach II Rzeczpospolitej.
Odbudowa kraju po zniszczeniach I wojny światowej i zaborach była zaplanowanym, wieloetapowym projektem władz młodego państwa. Rozbudowa sieci połączeń kolejowych stanowiła wówczas jeden z priorytetów. Po trzech różnych zaborcach Rzeczpospolita odziedziczyła trzy różne systemy kolejowe, słabo ze sobą połączone. Wraz z rozbudową i modernizacją torów i urządzeń technicznych powstawała sieć nowych stacji kolejowych.
Dworce kolejowe budowano wówczas według kilu typowych wzorów, projekty różniły się między sobą skalą oraz detalami dekoracyjnymi. Stacje te, których bardzo dużo wybudowano na ziemiach wschodnich, miały wspólny charakter „narodowy” czy też „polski” i spełniać miały ważną rolę polityczną. Stylizacja budynków stacyjnych na polski dworek szlachecki służyła podkreśleniu polskości kraju odzyskanego po zaborach. Była to też próba świadomego kształtowania „typowego krajobrazu” Rzeczpospolitej, tworzenia wizytówek miast i miasteczek położonych wzdłuż linii kolejowych.

Projekty Instytutu POLONIKA
- 2018-2023 - badania nad dziejami kolei na terenach wschodnich II Rzeczpospolitej