Muzeum techniki i przemysłu, sztuki, designu, mody, historii regionu, etnograficzne… Dzięki niezwykle bogatym i zróżnicowanym zbiorom Centralne Muzeum Włókiennictwa w Łodzi jest po trosze każdą z tych instytucji. To największe w Europie i unikalne w skali świata muzeum, poświęcone włókiennictwu we wszelkich jego aspektach. Powstało w 1960 roku w Łodzi, mieście, które w XIX i XX wieku było niezwykle istotnym ośrodkiem przemysłu włókienniczego w kraju. Siedzibą muzeum jest Biała Fabryka – jeden z ważniejszych symboli włókienniczej historii miasta.
Szeroki zakres kolekcjonerski, pozwala zwiedzającym poznać tajniki włókienniczego procesu produkcyjnego (kolekcja narzędzi i maszyn włókienniczych) oraz różnorodność wzornictwa tekstyliów wytwarzanych przemysłowo w XIX i XX w. (kolekcja tkaniny przemysłowej). Goście muzeum mają okazję przyjrzeć się tekstyliom pochodzącym z wielu stuleci, tworzącym bogatą kolekcję tkaniny zabytkowej. Na szczególną uwagę zasługuje też kolekcja współczesnej tkaniny artystycznej – jedna z największych na świecie. Bardzo ważną część zbiorów stanowią też: kolekcja odzieży, pozwalająca prześledzić zmiany zachodzące w kanonach mody XX i XXI w., kolekcja etnograficzna dokumentująca tkactwo ludowe XIX i XX w., zbiór pamiątek i dokumentów związanych z historią przemysłu włókienniczego, zbiór pamiątek i źródeł pisanych dokumentujących rozwój przemysłu włókienniczego oraz niezwykle wartościowy zespół archiwaliów. W Skansenie Łódzkiej Architektury Drewnianej znalazły swe miejsce inne zabytki kultury materialnej, związane z życiem codziennym mieszkańców Łodzi i okolic w XIX i XX w: drewniane domy, willa i kościół oraz łączące je alejki, tworzą atrakcyjną wizualnie przestrzeń sprzyjającą rekreacji.