W architekturze Krakowa, niegdyś królewskiej stolicy Polski, wciąż czuć atmosferę historycznego splendoru i przepychu, choć dziś jest to już eklektyczne i nowoczesne miasto. Osoby odwiedzające je po raz pierwszy mogą być nieco przytłoczone różnorodnością atrakcji, jakie oferuje. Poniżej przedstawiamy 7 z nich, od których warto zacząć zwiedzanie Krakowa.

Wzniesiony wysoko nad brzegiem Wisły Zamek Królewski na Wawelu jest najważniejszym zabytkiem historii i kultury Polski – miejscem, w którym często ważyły się losy narodu.

Został zbudowany w XIV wieku dla króla Kazimierza III Wielkiego, ale na przestrzeni wieków przeszedł wiele zmian. Dziś zawiera elementy wszystkich głównych europejskich stylów architektonicznych, od romańskiego po renesansowy.

W zamku znajduje się również jedna z najwspanialszych kolekcji dzieł sztuki w Polsce. Oprócz wybitnych dzieł artystów takich jak Rubens czy Botticelli w muzeum można zobaczyć największą kolekcję namiotów tureckich w Europie oraz wiele eksponatów ważnych dla historii Polski. 

Rynek Główny w Krakowie jest największym średniowiecznym placem miejskim w Europie. Jego historia sięga XIII wieku. Było to miejsce wielkich defilad zwycięstwa, ceremonii i zjazdów w historii Polski, ale przede wszystkim służyło jako tradycyjny rynek.

Na placu znajduje się też kilka godnych uwagi zabytkowych budynków. Do najbardziej imponujących możemy zaliczyć Bazylikę Mariacką, czyli XIV-wieczny kościół gotycki, oraz centralny element Rynku – wielkie Sukiennice, niegdyś ośrodek handlu. 

Rynek Główny wraz z resztą malowniczego Starego Miasta w Krakowie jest wpisany na listę światowego dziedzictwa UNESCO. Od wieków plac tętni życiem – odbywają się tu wydarzenia sezonowe i koncerty, są tu ogródki piwne i dorożki.

Do 2007 roku w kopalni soli w Wieliczce nieprzerwanie pozyskiwano sól kuchenną. Była to jedna z najstarszych czynnych kopalni soli – jej historia sięga, co niewiarygodne, czasów neolitu.

Jest wpisana na listę światowego dziedzictwa UNESCO i jest jednym z oficjalnych zabytków historycznych w Polsce. Znajdziesz tu stare szyby górnicze i labirynt korytarzy, a także podziemne jezioro, eksponaty związane z dawnymi pracami oraz posągi i rzeźby wykute z soli kamiennej. 

Na krakowskim Zwierzyńcu znajduje się wysoki kopiec ze spiralną ścieżką, która prowadzi aż na sam szczyt. To Kopiec Kościuszki poświęcony Tadeuszowi Kościuszce – dowódcy wojskowemu i mężowi stanu, który w XVIII wieku walczył o wolność Polski i wyzwolenie jej spod rosyjskiej okupacji.

Dziś zwiedzający mogą wejść wijącą się wokół kopca ścieżką na jego wierzchołek (około 326 m n.p.m.), skąd rozpościerają się malownicze widoki na miasto i Wisłę.

Do XX wieku liczna krakowska społeczność żydowska mieszkała i pracowała w klimatycznej dzielnicy Kazimierz. Przy krętych uliczkach nadal można znaleźć restauracje, bary, księgarnie i sklepy z pamiątkami nawiązujące do tradycji żydowskiej.

Latem na Kazimierzu odbywa się największy w Europie festiwal kultury żydowskiej, który przyciąga gości z całego świata muzyką z Bliskiego Wschodu, Stanów Zjednoczonych, Afryki i innych miejsc. Trudno się dziwić, że urokliwy o każdej porze roku Kazimierz to miejsce popularne wśród turystów.

Każdy, kto będzie w Krakowie dłużej niż 60 minut, usłyszy hejnał mariacki. Jest to oparta na pięciu dźwiękach melodia, która co godzinę rozbrzmiewa z Bazyliki Mariackiej na Rynku Głównym w 4 strony świata – na wschód, zachód, północ i południe.

Dlaczego grany jest hejnał? Dokładne pochodzenie tej tradycji jest nieznane. Najbardziej prawdopodobna jest teoria, że za panowania króla Ludwika Węgierskiego w XIV wieku hejnał zapowiadał otwarcie i zamknięcie bram miasta o świcie i o zmierzchu.

Dziś melodia urywa się nagle tuż przed ostatnią nutą. Ma to na celu uhonorowanie dzielnego krakowskiego trębacza, który dawno temu został ugodzony tatarską strzałą w chwili, gdy ostrzegał przed atakiem wroga – a przynajmniej tak głosi legenda.

W niewielkiej odległości od centrum Krakowa znajduje się imponujący Zalew Zakrzówek popularny wśród pieszych, rowerzystów i nurków. Ten robiący wrażenie sztuczny zbiornik wodny powstał w 1990 roku po zalaniu dawnego kamieniołomu wapienia. 

Krystalicznie błękitna woda i gęsty zielony las sprawiają, że Zakrzówek jest rajem zarówno dla mieszkańców, jak i turystów. Na otaczających kamieniołom półkach skalnych można spotkać motyle i ptaki wielu gatunków, a w czystych, głębokich wodach zbiornika żyją szczupaki, pstrągi, okonie i sumy.

Raz w roku, w pierwszy czwartek po Bożym Ciele na krakowski rynek wychodzi Lajkonik – ubrany w orientalny strój mężczyzna na sztucznym koniu. Związana jest z nim legenda.

Według legendy postać Lajkonika nawiązuje do tatarskiego najazdu na Polskę w XIII wieku. 

Jak głosi legenda, najdzielniejszy z nich wrócił do miasta na koniu, ubrany w tatarski strój. 

Na początku były to zabawy krakowskich włóczków, którzy brali udział w procesji Bożego Ciała, ubrani w egzotyczne stroje. 

Ze względu na powagę religijnego święta, biskup Józef Olechowski w 1787 roku zakazał jednak uczestnictwa orszaku Lajkonika w obrzędach. Od tego czasu stał się on osobną uroczystością. 

Strój lajkonika zmieniał się na przestrzeni wieków. Do końca XIX wieku członkowie orszaku ubrani byli w przypadkowe stroje. Obecnie używany kostium jest kopią stroju zaprojektowanego przez Stanisława Wyspiańskiego w 1904 roku.

Oryginał ważył 40 kilogramów. Strój składa się z tureckiego kaftana z szerokimi rękawami, czerwonego kontusza, przypominającego długi płaszcz lub suknię, wysokich butów i spodni z czerwonego płótna

Na głowie Lajkonik nosi bogato zdobiony turban, wieńczony półksiężycem i wysadzany koralikami.

U jego boku widzimy krótką, zakrzywioną turecką szablę z ozdobną rękojeścią. W ręce Lajkonik trzyma buławę, którą w trakcie pochodu żartobliwie bije przechodniów.

Grzbiet konia zdobi kapa – tak zwany czaprak – ze wschodnimi ornamentami, wyszywana perłami i koralami oraz ozdobiona złotymi półksiężycami. Jego szyję okrywa napierśnik ze złotymi krążkami, a na głowie ma pióropusz ze strusich piór.

Pochód Lajkonika związany jest z różnego rodzaju dodatkowymi obrzędami, jak rytualny taniec, haracz pobierany od mijanych po drodze kupców, toast za pomyślność miasta czy kolacja w restauracji Hawełka.